1.8.11

Guau, un gos com pocs! / Guau, ¡un perro como pocos!

En Guau és un gos que corria pel nostre barri fa pocs anys. Anava sempre acompanyat de la seva propietària que no el deixava ni de nit ni de dia (fins i tot per rentar-lo havien d'esperar a que estigués molt adormida!). Era un gos molt ben educat i sempre que venia a casa no ens mossegava els mobles ni es pixava damunt de la catifa. La Carlota, que n'era la mestressa, el tenia tan ben ensenyat que no li calia lligar-lo amb corretja ni posar-li un morrió. En Guau volava amb llibertat i sempre estava a punt per jugar: tan li feia perseguir una pilota com jugar a escacs. Ara ja té uns quants anys però, encara que se'l vegi una mica atrotinat, per dins té el mateix esperit jove de sempre. Quan la mare de la Carlota ens el va portar perquè li dediquéssim un conte personalitzat vam estar tan contents de rebrobar-lo que vam celebrar-ho amb un castell de focs a base de petites espelmes.

Guau es un perro que corría por nuestro barrio hace pocos años. Iba siempre acompañado de su propietaria que no le dejaba ni de noche ni de día (incluso para lavarlo tenían que esperar a que estuviera muy dormida!). Era un perro muy bien educado y siempre que venía a casa no nos mordía los muebles ni se meaba encima de la alfombra. Carlota, que era su dueña, lo tenía tan bien enseñado que no necesitaba atarlo con correa ni ponerle un bozal. Guau volaba con libertad y siempre estaba listo para jugar: tanto le hacía perseguir una pelota como jugar al ajedrez. Ahora ya tiene unos cuantos años pero, aunque se vea un poco pocho, por dentro tiene el mismo espíritu joven de siempre. Cuando la madre de Carlota nos lo trajo para que le dedicásemos un cuento personalizado estuvimos tan contentos de reencontrarlo que lo celebramos con un castillo de fuegos artificiales a base de pequeñas velitas.